Skangurzenie.

Wciąż zaprząta moją głowę

Zagadnienie porodowe.

Mianowicie: jak to będzie

Gdy nasz Julek już przybędzie.

Nie, nie myślę o pieluchach,

Smoczkach i do noska gruchach,

Mam na myśli taką chwilę,

Gdy, przez czasu nie wiem ile,

Będzie rodzić się łożysko

Oraz szyć się będzie wszystko.

Wtedy będę miał zadanie,

Nie wiem, czym gotowy na nie!

To doniosłe wydarzenie

Ma swą nazwę: kangurzenie.

Mam wziąć Julka na swą klatkę

By zastąpić dziecku matkę.

Ponoć jemu to pomoże.

Lecz co ze mną? O mój Boże!

Tak się składa, że me sutki

Mają loncik bardzo krótki

I łaskoczą jak cholera!

Pokarm też z nich nie wyziera!

A co, jeśli wściekły Julek,

Będzie płakał- i w ogóle?

Jak ja sobie z tym poradzę?

Pod poduszkę go nie wsadzę!

Ale, chociaż panikuję,

To wspaniale się z tym czuję,

Że przez ten jedyny moment,

Będę mógł zastąpić żonę.

Raz, że trochę jej pomogę,

(Chociaż to sam zrobić mogę)

Dwa, że go przywitam w świecie,

Tak po męsku, sami wiecie.

;)